ایمپلنتی که سرطان را نابود می کند

به گزارش بی بدیل پرداز، محققان چند درمان سرطان را در یک ایمپلنت جدید ترکیب کرده اند تا تاثیرگذاری آنرا بیشتر کنند.

به گزارش بی بدیل پرداز به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، افراد دچار سرطان پیشرفته بیشتر اوقات چند دوره درمانی مختلف را پشت سر می گذارند که همین مساله عوارض جانبی ناخواسته ای دارد و از طرفی امکان دارد این درمان ها همیشه کارآمد نباشند. محققان دانشگاه «ام آی تی» برای وسیع تر کردن انتخابهای درمانی موجود برای بیماران ذرات مینیاتوری ابداع نموده اند که میتوان آنها را به صورت مستقیم در تومور قرار دارد. این ذرات ۲ نوع درمان گرمایشی و شیمی درمانی را فراهم می کنند. روش مذکور از عواض جانبی در رابطه با شیمی درمانی و تاثیرات ترکیبی ۲ درمان جلوگیری می کند و بدین سان در مقایسه با به کارگیری جداگانه هر یک از درمان ها، عمر بیمار را طولانی تر می کند. محققان با پژوهش روی موش ها نشان دادند این درمان تومور را در بیشتر حیوانات حذف و به صورت گسترده عمر آنها را طولانی تر کرد. افراد با تومورهای پیشرفته به صورت معمول چند درمان مانند اشعه درمانی، شیمی درمانی و جراحی را دریافت می کنند. فتوتراپی یک درمان نوین و شامل ایمپلنت یا تزریق ذرات داغ با استفاده از یک لیزر خارجی است. این روند دمای ذرات را به اندازه ای داغ می کند که سلول های تومور اطراف را داغ و همزمان بافت اطراف آنرا حفظ می نماید. در روش های فعلی فتوتراپی در آزمایش های بالینی از نانوذرات طلا استفاده می شود که در معرض نور مادون سرخ گرما منتشر می کنند. محققان دانشگاه ام آی تی روشی برای اجرای همزمان فتو تراپی و شیمی درمانی ابداع نموده اند که درمان بیمار را ساده تر و تاثیرگذاری را بیشتر می کند. آنها یک ماده غیر طبیعی به نام سولفید مولبدنیم را بعنوان عامل فتوتراپی به کار بردند. این ماده به صورت موثر نور لیزر را به گرما تبدیل می کند و در نتیجه امکان استفاده از لیزهایی با قدرت کم را فراهم می آورد. محققان برای توسعه میکروذرات قادر به عرضه درمان های سرطان ورقه های نانو سولفید مولبدنیم را بادوکسوروبیسین، یا ویولاسین که داروهایی آبگریز هستند، ترکیب کردند. برای ایجاد ذرات دی سولفید مولبدنیم با یک ماده مخصوص شیمی درمانی و یک پلیمر پلی کاپرولاکتون ترکیب و سپس روی ورقه مذکور خشک شد تا به شکل ذرات میکرو با اندازه و سایزهای مختلف درآید. در این پژوهش محققان ذراتی مکعبی با عرض ۲۰۰ میکرومتر ابداع کردند. بعد از تزریق ذرات به تومور یک لیزر مادون سرخ خارجی آنها را داغ کرد. این لیزر می تواند به عمق چندمیلیمتری یا چند سانتی متری نفوذ می کند و تاثیری محلی دارد. در مرحله بعد محققان برای بهبود پروتکل درمان، از الگوریتم های یادگیری ماشینی استفاده کردند.