پیشگیری از مبتلا شدن به یک بیماری دندانی با بررسی سلولهای بنیادی

به گزارش بی بدیل پرداز، پژوهشگران ایرانی در تحقیقاتی موفق شدند برای پیشگیری از مبتلا شدن به بیماری پریودنتیت از شایع ترین بیمای های دندانی روشی جدید را معرفی کنند.

به گزارش بی بدیل پرداز به نقل از مهر، پریودنتیت یکی از شایع ترین بیماری های عفونی است که با التهاب مزمن و تخریب بافت های پیرامون دندان تشخیص داده می شود. به طور عمده باکتری های گرم منفی سبب پریودنتیت در فضای زیر لثه می شوند. پریودنتیت شدید تقریبا یازده درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و ششمین بیماری شایع در انسان ها است. این بیماری سبب صدمه غیر قابل برگشت به بافت های نگهدارنده دندان همچون رباط پریودنتال، استخوان آلوئولی و سلول های سارنده سیمان دندان (سمنتوبلاست) می شود که می تواند منجر به از دست دادن زودرس دندان شود. باوجود درمان های ترمیمی، ترمیم کامل بافت پیوندی پیرامون دندان غیر ممکن است، بخصوص در مواردی که ناهنجاری های قابل توجهی در بافت پریودنتال بوجود آمده باشد. با وجود آنکه ایمپلنت های دندانی بهترین روش درمانی برای جایگزین کردن دندان از دست رفته هستند، همچنان مشکلاتی مانند کیفیت و کمیت استخوان و یکپارچگی آن در محل کاشت وجود دارد. تمایز سلول های بنیادی استخراج شده از پاپیلای آپیکال (یک بافت غنی از سلول های بنیادی که در پایه دندان درحال رشد قرار دارد و مسئول توسعه، رشد و بلوغ تدریجی ریشه دندان است) به سلول های سازنده سیمان دندان می تواند رویکرد مؤثری برای درمان پریودنتیت باشد. ازاین رو با هدف بررسی تمایز سلول های بنیادی اولیه پاپیلای آپیکال انسان به سلول های سمنتوبلاست، پژوهشگران در دانشگاه آزاد اسلامی، دانشگاه علوم پزشکی همدان و پژوهشگاه رویان طی پژوهشی به تمایز سلول های بنیادی پاپیلای آپیکال استخراج شده از مولر سوم انسان به مدت ۲۱ روز در محیط کشت آزمایشگاهی پرداختند. نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی Biological Procedures Online انتشار یافته است نشان داد، در سلول های تمایز یافته فعالیت آلکالین فسفاتاز و رسوب کلسیم به شکل مفهوم داری افزایش پیدا کرده بود. همینطور بررسی بیان ژن، تمایز سلول های مذکور به سمنتوبلاست را تأیید کرد. نتایج این پژوهش نشان داد ریز محیط تمایزی برای هدایت سلول های بنیادی پاپیلای آپیکال به سمت سلول های سمنتوبلاست مناسب می باشد. دکتر ساره رجبی، مروارید عبادی، دکتر شاهرخ شجاعی و همکارانشان این پژوهش را به نتیجه رساندند.


منبع: bibadil.org