بی بدیل پرداز: مرزی که سال ها دست ربات ها را از انجام برخی امور انسان ها کوتاه نگه داشته، حالا تا جایی باریک شده که شاید آدم ها کتاب هایی را بخوانند، فیلم هایی را ببینند و به روابطی دل ببندند که خالق شان کسانی نیستند جز ربات هایی که احساس می کنند و حتی عاشق می شوند!
به گزارش بی بدیل پرداز به نقل از ایسنا، آن چه در سالهای اخیر برای انسان ها گمانه زنی ها و نگرانی هایی را ایجاد کرده، بارها در سینمای جهان به تصویر کشیده شده است؛ سال ۲۰۱۳، درست بعد از گذشت دو سال از معرفی دستیار
هوشمند اپل، "siri" بود که عاشقانه ای متفاوت (به نویسندگی و کارگردانی اسپایک جونز) به نمایش درآمد؛ «تئودور» (واکین فینیکس)، مردی که کارش نوشتن نامه های عاشقانه برای متقاضیانی است که قادر به نگارش چنین نامه هایی نیستند و در آخر رابطه عاطفی با همسر خود قرار دارد، عاشق «سامانتا»، سیستم عامل (دستیار هوشمند) جدید خود می شود، در این رابطه عاطفی دوطرفه «سامانتا» از «تئودور» می آموزد، از واکنش ها و رفتارهای او و دیگر انسان ها گرته برداری می کند تا بتواند رفتار خاص خودرا داشته باشد؛ پس «سامانتا» به مرور برای خود و حتی گاهی برای «تئودور» تصمیماتی می گیرد و به تبع تغییراتی را به وجود می آورد که گاهی «تئودور» را خشمگین و گاهی بسیار خوشحال می کند.
آن چه را فیلم "Her" در حدود هشت سال پیش به تصویر کشید، شاید بتوان نمایش هنرمندانه ای از روند یادگیری ماشین (Machine learning) دانست؛ الگوریتم هایی که بوسیله تحلیل داده های موجود در زندگی انسان و اغلب طبیعت شکل می گیرند تا خیلی از خطرات را از جامعه بشری دور کنند و البته گاهی هم سبب احساس خطر شوند!
اما حضور ربات ها در ادبیات و داستان های عاشقانه تنها به این جا ختم نمی شود؛ «کلارا و خورشید»، هشتمین رمان کازوئو ایشی گورو و نخستین رمان این نویسنده انگلیسی ژاپنی تبار بعد از دریافت جایزه «نوبل» ادبیات در سال ۲۰۱۷، بار دیگر روایتی است عاشقانه از رباتی به نام «کلارا» که با یک انسان وارد رابطه عاطفی می شود.
انتشار این رمان با اظهارنظری بحث برانگیز همراه بود؛ این نویسنده مدتی پیش در گفت وگویی درباب کتاب جدیدش با مجله «تایم» هوش مصنوعی (AI) را «همزمان هشداردهنده و هیجان انگیز» توصیف کرد و اظهار داشت که در آینده پیش رو ممکنست ماشین ها با رمان نویسان رقابت کنند و شاید از آنها پیشی بگیرند.
بگفته ایشی گورو این فقط به آن معنا نیست که هوش مصنوعی (AI) رمانی را خلق کند که نتوان آنرا از رمان ایان مک ایوان تشخیص داد؛ بلکه به عقیده او، این همان چیزی است که ممکنست نوعی جدید در ادبیات بوجود آورد، مانند تحولی که مدرنیسم در رمان نویسی به وجود آورد؛ چونکه هوش مصنوعی (AI) همه چیز را به شکلی دیگر می بیند.
کازوئو ایشی گورو، نویسنده برنده نوبل
منبع: بی بدیل پرداز