ایمپلنت نوین زندگی ۳ بیمار آتروفی عضلات نخاعی را بهبود بخشید

بی بدیل پرداز: سه فرد دچار یک بیماری ویرانگر ماهیچه ها، بعد از دریافت جریان الکتریکی ضعیف بوسیله دستگاهی که در نخاعشان کاشته شده بود، توانستند آسان تر بایستند و راه بروند.

به گزارش بی بدیل پرداز به نقل از فیز، پژوهشگران در گزارشی جدید از اولین شواهد کارایی یک ایمپلنت تحریک نخاعی که حالا روی افراد فلج آزمایش می شود برای مساعدت با افراد دچار بیماریهای تخریب عصبی( neurodegenerative) مانند آتروفی عضلات نخاعی آگاهی داده اند. بگفته آنها در آینده احتمالاً این ایمپلنت با احیای قسمتی از عملکرد ماهیچه، حداقل بطور موقت به این بیماران کمک می نماید. مارکو کاپوگروسو استادیار دانشگاه پیتسبورگ و رهبر این مطالعه می گوید: این افراد به طور قطع انتظار هیچ بهبودی در وضعیت شان نداشتند اما طی بازه یک ماهه آزمایشی وضعیت عملکرد آنها بهتر شد. آتروفی عضلات نخاعی یا SMA یک بیماری ژنتیک است که به تدریج موتور نورون ها یا همان سلول های عصبی در نخاع که ماهیچه ها را کنترل می کنند از بین می برد. این امر سبب می شود ماهیچه ها به ویژه در پاها، باسن و شانه ها و در بعضی موارد عضلات درگیر در پروسه تنفس و بلع بیمار تحلیل بروند. این بیماری هیچ درمانی ندارد. البته یک ژن درمانی می تواند زندگی خردسالان دچار نوع شدید این بیماری را نجات دهد و همین طور برخی داروها روند بدتر شدن وضعیت بیماران بزرگسال را کندتر می کنند. از طرف دیگر تحریک نخاع با جریان الکتریسیته کم قدرت از مدت ها قبل برای درمان دردهای مزمن به کار می رود. اما پژوهشگران تیم کاپوگروسو از این تکنیک برای مساعدت با افرادی که در نتیجه سکته یا جراحت نخاعی فلج شده اند استفاده کردند تا بدون کمک دیگران اعضاء بدنشان را حرکت دهند. در همین جهت دستگاه تحریک نخاعی بعد از فعال شدن، پالس های الکتریکی به مدار اعصاب خفته در بخش پایین دست جراحت برای فعال کردن ماهیچه ها، وارد میکند. در مرحله بعد کاپوگروسو به این مساله فکر کرد که آیا همین فناوری ممکنست به روشی مشابه به بیماران SMA کمک نماید یا خیر. بطور دقیق تر هدف آن بود که مشخص شود آیا این فناوری می تواند با تقویت اعصاب حسی مرتبط، سلول های عضلانی لطمه دیده را بیدار کند تا افراد برای مبارزه با تحلیل رفتن ماهیچه ها حرکت کنند یا خیر. پژوهشگران الکترودهایی را در بخش پایینی نخاع ۳ بیمار بزرگسال دچار SMA ایمپلنت کردند و قدرت ماهیچه ای آنها، خستگی، میزان حرکت و تغییرات در گام ها و مسافت راه رفتن را در حالاتی که دستگاه روشن و خاموش بود بررسی کردند. این الکترودها بعد از چند ساعت تحریک نخاعی در یک هفته، حرکات نرمال را در بیماران احیا نکردند، بلکه بهبودهایی در قدرت ماهیچه و عملکرد آنها مشاهده شد. داگ مک کولاگ ۵۷ ساله اهل ایالت نیوجرسی یکی از شرکت کنندگان در این مطالعه می گوید: فرد دچار بیماری پیش رونده، هیچگاه بهتر نمی گردد. وضعیت بیمار ثابت می ماند یا بدتر می شود. بدین سبب هر گونه بهبودی واقعاً خیالی بنظر می رسد و مزایای هیجان انگیزی دارد. هر سه شرکت کننده شاهد بهبود قابل توجهی در میزان راه رفتن در ۶ دقیقه بودند. همین طور یکی از آنها که در ابتدا نمی توانست از حالت زانو زده به وضعیت ایستاده در آید، در آخر مطالعه موفق به انجام این کار شد. علاوه بر آن قدم های مک کولاگ نیز تغییر نمود و هر گام او سه برابر طولانی تر شد. آنها کمتر خسته می شدند و در نتیجه می توانستند برای مدت طولانی تری راه بروند.